Διάγνωση Δυσλιπιδαιμίας

Η διάγνωση της δυσλιπιδαιμίας γίνεται συνήθως σε ασυμπτωματικά άτομα ως μέρος της εξέτασης ρουτίνας, λόγω της παρουσίας άλλων καρδιαγγειακών παραγόντων κινδύνου. Οι πρωταρχικές κλινικές εκδηλώσεις διαταραχών των λιπιδίων είναι αυτές που σχετίζονται με συμπτωματική καρδιαγγειακή νόσο, αν και μπορούν να παρατηρηθούν και βλάβες του δέρματος, όπως ξανθώματα ή ξανθέλασμα. Αυξήσεις των τριγλυκεριδίων μπορεί να σχετίζονται με λιπώδες ήπαρ και παγκρεατίτιδα. Η αρχική μελέτη των ασθενών αυτών βασίζεται στο κλινικό ιστορικό και την αντικειμενική εξέταση, συμπεριλαμβανομένης της εκτίμησης των παραγόντων κινδύνου για στεφανιαία αρτηριακή νόσο, και τον προσδιορισμό των λιπιδίων του πλάσματος. Επίσης, ο αποκλεισμός δευτερογενών διαταραχών των λιπιδίων είναι ύψιστης σημασίας. Σε ασθενείς με αυξημένα επίπεδα TG, θα πρέπει να ζητηθεί μέτρηση γλυκόζης πλάσματος νηστείας (FPG). Το νεφρωσικό σύνδρομο και η νεφρική ανεπάρκεια μπορούν να αποκλειστούν από τη μέτρηση πρωτεϊνών στα ούρα και κρεατινίνης στον ορό. Οι δοκιμασίες ηπατικής λειτουργίας επιτρέπουν την εκτίμηση της παρουσίας ηπατίτιδας ή χολόστασης. Για τον αποκλεισμό υποθυρεοειδισμού,θα πρέπει να προσδιοριστούν τα επίπεδα TSH στον ορό.